Diversiteit neemt toe
Sinds enkele tientallen jaren is de etnisch-culturele diversiteit in West-Europese landen sterk gegroeid. Aan de basis liggen o.a.:
- het actief aantrekken van gastarbeiders in de jaren ’50 en ’60
- de dekolonisatie
- de val van het IJzeren Gordijn
- de uitbreiding van de Europese Unie
- de globalisering
- conflicten die leiden tot vluchtelingenstromen vanuit bv Syrië, Afghanistan en Irak
De diversiteit groeit vandaag overal, maar het sterkst in de grootsteden. In grote steden in Europa heeft de meerderheid van de stadsbewoners een migratieachtergrond. Dan spreek je over ‘majority-minority-cities’. Dat is vandaag al het geval in Brussel, Amsterdam, Rotterdam, Genk en sinds 2019 ook in Antwerpen.
Diversiteit wordt diverser
Migranten komen uit alle hoeken van de wereld en verschillen sterk van elkaar op allerlei vlakken zoals etniciteit, taal, cultuur, geloofsovertuiging, motieven om te migreren of verblijfsstatuut.
Verschillen binnen gemeenschappen zijn vaak nog groter dan die tussen gemeenschappen. Denk maar aan:
- eerste, tweede, derde of vierde generaties
- hoog- en laagopgeleiden
- rijke en arme mensen
- werkenden en werklozen
- ouderen en jongeren
In die zin kan je nooit spreken over dé Marokkaan of dé Syrische vluchteling, net zomin als je kan spreken over dé Vlaming.
Voor heel wat stadsbewoners is superdiversiteit heel normaal. In wijken, scholen, sportclubs, hulp- of dienstverleningsorganisaties is diversiteit niet langer de uitzondering. Maar dat betekent niet dat iedereen zich daarbij comfortabel voelt. Samenleven in superdiversiteit is een grote uitdaging, nu en in de toekomst.
Meer weten over superdiversiteit? Lees het boek 'Superdiversiteit. Hoe migratie onze samenleving verandert' van Dirk Geldof.
